مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الْمِيثَمِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَدَّبَ رَسُولَهُ حَتَّى قَوَّمَهُ عَلَى مَا أَرَادَ ثُمَّ فَوَّضَ إِلَيْهِ فَقَالَ عَزَّ ذِكْرُهُ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا فَمَا فَوَّضَ اللَّهُ إِلَى رَسُولِهِ صلی الله علیه و آله فَقَدْ فَوَّضَهُ إِلَيْنَا.
(695) 10- عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ صَنْدَلٍ الْخَيَّاطِ عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِي قَوْلِهِ تَعَالَى هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ قَالَ أَعْطَى سُلَيْمَانَ مُلْكاً عَظِيماً ثُمَّ جَرَتْ هَذِهِ الْآيَةُ فِي رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فَكَانَ لَهُ أَنْ يُعْطِيَ مَا شَاءَ مَنْ شَاءَ وَ يَمْنَعَ مَنْ شَاءَ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ أَفْضَلَ مِمَّا أَعْطَى سُلَيْمَانَ لِقَوْلِهِ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا.
بَابٌ فِي أَنَّ الْأَئِمَّةَ بِمَنْ يُشْبِهُونَ مِمَّنْ مَضَى وَ كَرَاهِيَةِ الْقَوْلِ فِيهِمْ بِالنُّبُوَّةِ
1- أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ حُمْرَانَ بْنِ
استوار ساخت، سپس باو واگذار كرد و فرمود «آنچه را رسول براى شما آورد بگيريد و از آنچه نهيتان كرد باز ايستيد» و آنچه را خدا بپيغمبرش واگذار كرده، بما واگذار فرموده است.
10-زيد شحام گويد: از امام صادق عليه السّلام راجع بقول خدايتعالى «اينست عطاء ما، خواهى ببخش و خواهى نگهدار، حسابى نيست» پرسيدم. فرمود: خدا بسليمان سلطنت بزرگى داد (و اين آيه درباره اوست) سپس اين آيه درباره رسولخدا صلى اللّه عليه و آله جارى گشت، پس براى او رواست كه هر چه خواهد، بهر كه خواهد ببخشد و از هر كه خواهد باز گيرد، و خدا باو بهتر از آنچه بسليمان داد عطا فرمود، زيرا فرموده است «آنچه را رسول براى شما آورده بگيريد و از آنچه منعتان كرده باز ايستيد 7 سوره 59 - » (پس اختيارات جناب سليمان نسبت به مال دنيا و اختيارات رسول خدا صلى اللّه عليه و آله نسبت بامر و نهى بندگانست در امور دينى).
شرح - از تأمل و دقت در اين روايات استفاده ميشود كه چون خدايتعالى پيغمبرش را تربيت كرد و پرورش داد و حقايق را باو فهمانيد، آنحضرت بدرجهاى رسيد كه جز حق و صواب اختيار نميكرد و در هيچ موضوعى بر خلاف خواست خدا چيزى بخاطرش نمىآمد، از اينجهت خدايتعالى وضع و تعيين بعضى از امور دين را باو تفويض كرد، مانند افزايش ركعتهاى نماز و وضع نماز و روزه مستحب و تعيين ارث جد و خونبهاى انسان و چشم او، بعلاوه خدايتعالى تعيين و وضع او را بوسيله وحى تأكيد و امضا مىفرموده است و اعطاء چنين اختيارى بپيغمبر صلى اللّه عليه و آله مانع عقلى ندارد و روايات بسيارى هم شاهد آنست (مضمون كلام علامه مجلسى(ره) مرآت ص 192).
در اينكه ائمه بكدام دسته از گذشتگان ميمانند و كراهت قول بنبوت ايشان
حمران بن اعين گويد: بامام باقر عليه السّلام عرضكردم: علماء (امامان) چه موقعيتى دارند؟ فرمود: