صفحه ٢٢

اَلنّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیا وَالدِّینُ لَعِقٌ عَلَى اَلْسِنَتِهِمْ;
مردم بندگان دنیایند، و دین تنها بر زبان آنها دور مى زند!
یا در حدیث دیگرى از رسول اللّه(صلى الله علیه وآله)مى خوانیم که درباره گروهى مى فرماید:
آنها قرآن را مى خوانند در حالى که (لایَجُوزُ تَراقیِهِمْ) از شانه هاى آنها بالاتر نمى رود! و به مغز و اعماق روح آنها نمى رسد.(1)
ولى باید توجّه داشت که این گونه برخورد با حقایق قرآن و تعلیمات اسلام عواقب دردناکى دارد، و مجازات الهى را به دنبال خواهد داشت، چنان که در حدیثى از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله)مى خوانیم:
مَن قَرَأَ الْقُرآنَ ثُمَّ شَرِبَ عَلَیْهِ حَراماً، اَوْ آثَرَ حُبّاً لِلدُّنْیا وَ زِیْنَتِها، اِسْتَوْجَبَ عَلَیْهِ سَخَطَ اللّهِ، اِلاّ اَنْ یَتُوْبَ.
کسى که قرآن بخواند و سپس (بر خلاف دستور قرآن) مشروب حرامى را بخورد یا محبّت دنیا و زینت آن را بر قرآن مقدّم دارد مستوجب خشم الهى خواهد بود، مگر این که توبه کند!(2)