شده است. در این حدیث مى خوانیم: فاطمه(علیها السلام) هنگامى که سخن بالا را شنید، شادمان و مسرور شد. پیامبر(صلى الله علیه وآله)در فرصتى دیگر خواست بهره افزونترى در این زمینه به او دهد، فرمود:
یا فاطِمَةُ، لِعَلِیٍّ ثَمانُ خِصال: اِیْمانُهُ بِاللّهِ وَ بِرَسُوْلِهِ، وَ عِلْمُهُ، وَ حِکْمَتُهُ وَ زَوْجَتُهُ وَ سِبْطاهُ اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَیْنِ، وَ اَمْرُهُ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهْیُهُ عَنِ الْمُنْکَرِ، وَ قَضاؤُهُ بِکِتابِ اللّهِ;(1)
اى فاطمه! على هشت فضیلت دارد: ایمان به خدا و پیامبرش، علم و دانش، و حکمت، و همسر او، و فرزندانش حسن و حسین، و امر به معروف و نهى از منکر نمودن و داورى او به کتاب اللّه!
عقدى که در آسمانها بسته شد!
به طور قطع ازدواجى که بر پایه این گونه ارزشهاى والا و برتر بنا مى شود، باید عقد آن در آسمانها خوانده شود.
لذا در روایتى آمده است که پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله)فرمود:
خداوند میان من و على پیمان برادرى برقرار ساخت، و دخترم را براى او بر فراز آسمانهاى هفتگانه تزویج نمود،