دادن دختران خود چنان براى مهریّه هاى میلیونى پافشارى مى کنند، و حتّى براى محکم کارى و پیش بینى نرخ تورّم در آینده، مبلغ مهریّه را از پول رایج به طلاى خالص ناب! تبدیل کرده، و به هنگام تعیین شیربهاء و مقدار طلا و جواهرات، چنان خونشان به جوش مى آید و رگهاى گردنشان ستبر مى شود که گویى تمام موجودیّت آنها به خطر افتاده! آنها مرتب از شغل داماد، و مقدار ثروت او و پدرش و فامیلش، و خانه و اتومبیلش سخن مى گویند، خدا را پاک فراموش کرده، و توکّل بر ذات مقدّس او را در زندگى از دست مى دهند.
به سرعت از خانه ملکى داماد سؤال مى کنند; در حالى که بسیارى از جوانان حقوق بگیر اگر تمام حقوق سى سال کارمندى خود را جمع کنند به زحمت پول یک خانه مى شود!
از سوى دیگر، آنها که به سراغ دخترى مى روند تمام چشمشان را به فرشهاى خانه، و تجمّلات و زینت آلات و میزان ارث احتمالى او در آینده، و میزان قدرت آنها در تهیّه یک مشت وسایل تجمّلى بنام جهیزیّه که گاه بعضى از آنها در تمام عمر نیز یک بار مورد نیاز قرار نمى گیرد، دوخته اند.
اینجا است که اگر جسارت نباشد (و اِنْ شاءَالله نیست) انسان به یاد حدیث معروف سرور آزادگان جهان امام حسین(علیه السلام)مى افتد که درباره گروهى از مردم فرمود: