«كَبُرَ عَلَيْكُمْ مَقامِي وَ تَذْكِيرِي»
4- ايمان به هدف، بزرگ ترين اهرم مقاومت انبيا و مبارزه طلبى آنان است. إِنْ كانَ كَبُرَ عَلَيْكُمْ مَقامِي ... فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ
5- انبيا مخالفان خود را به مبارزه مى طلبيدند. «فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ»
6- انبيا با توكّل به خدا، قدرت هاى مخالف را تحقير وبه مؤمنان شجاعت مى دادند وهمه قدرت ها را پوچ مى دانستند. «1» فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ ... ثُمَّ اقْضُوا
7- ارزيابى درست، جمع آورى قوا و تصميم قاطع، از اصول مبارزه است. «أَمْرَكُمْ وَ شُرَكاءَكُمْ ثُمَّ لا يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً»
8- انبيا از شهادت نمى ترسيدند. «ثُمَّ اقْضُوا إِلَيَّ وَ لا تُنْظِرُونِ»
سوره يونس، آيه 72
فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ «72»
پس اگر (به دعوت الهى) پشت كرديد، من از شما اجرتى نخواسته ام. پاداش من تنها بر خداست و من مأمورم كه تسليم فرمان او باشم.
نكته ها:
نگرانى ها اغلب يا به خاطر جان است، يا مال. در آيه ى قبل، بيم نداشتنِ پيامبران از توطئه ى دشمنان در مورد جان خود مطرح بود، در اين آيه بى توقّعى آنان نسبت به مال و پاداش از سوى مردم است.
پيام ها:
1- پذيرش يا سرپيچى مردم از دعوت پيامبران، اثر مادّى براى انبيا ندارد. «فَما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ»