نكته ها:
مراد از «قرى»، در اينجا آبادى هايى است كه انبيايى همچون حضرت صالح، شعيب، لوط و هود عليهم السلام، براى هدايت مردم مبعوث شده بودند.
پيام ها:
1- از تاريخ، آن قسمت كه مايه ى عبرت است نقل شود. «نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبائِها»
2- همه ى پيامبران، معجزه داشته اند و از هيچ دليل روشنى براى هدايت مردم فروگذار نبودند. «رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ»
3- انكار مردم نبايد سبب سستى مبلّغان دينى شود، چون در طول تاريخ چنين بوده است. لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ ... فَما كانُوا لِيُؤْمِنُوا
4- تعصّب، لجاجت و عناد، ريشه ى بى ايمانى و كفر است. فَما كانُوا لِيُؤْمِنُوا بِما كَذَّبُوا ... الْكافِرِينَ
5- نپذيرفتن دعوت و معجزات انبيا، نشانه ى كوردلى و مُهرخوردن بر دل است.
فَما كانُوا لِيُؤْمِنُوا ... كَذلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى قُلُوبِ
6- كفر ولجاجت از سوى مردم، سبب مُهرخوردن دل از سوى خدا مى شود. «يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى قُلُوبِ الْكافِرِينَ»
سوره الأعراف، آيه 102
وَ ما وَجَدْنا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ وَ إِنْ وَجَدْنا أَكْثَرَهُمْ لَفاسِقِينَ «102»
و براى بيشترشان هيچ (پايبندى و) عهدى نيافتيم و همانا بيشترشان را فاسق و نافرمان يافتيم.
نكته ها:
مراد از «عَهْدٍ»، يا پيمان فطرت است، أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَنِي آدَمَ ... «1» يا دعوت پيامبران، و يا پيمان هاى مخصوصى كه گاهى مردم با انبيا مى بستند كه مثلًا اگر فلان