معارف بوک

به نمونه هایی از وسوسه ها و بهانه های ذکر شده در قرآن توجه کنیم:
متخلّفان از جنگ تبوک، کراهت داشتند که با اموال و جان های خود، در راه خدا جهاد کنند و به یکدیگر و به مؤمنان می گفتند:(لاٰ تَنْفِرُوا فِی الْحَرِّ)(1) در هوای گرم به جبهه جنگ نروید! خطاب می رسد: به آنان بگو: آتش دوزخ داغ تر است اگر می دانستند!
می گویند: در جبهه ما به فتنه و گناه می افتیم،(وَ لاٰ تَفْتِنِّی)(2) قرآن می گوید: همین عذر و بهانه تراشی شما برای فرار، خود فتنه ای است که سرانجامش سقوط است.
در برابر القای ترس از دشمن،(یَخْشَوْنَ النّٰاسَ)(3) قرآن می فرماید: خدا سزاوارتر است که بترسید.(وَ اللّٰهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشٰاهُ)
در برابر وسوسه انبوه بودن جمعیت دشمن،(إِنَّ النّٰاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ)(4) قرآن می فرماید:(عِشْرُونَ صٰابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ)(5) بیست بر دویست پیروز است، البتّه به شرط مقاومت.
در برابر فرار از جبهه، قرآن می فرماید:(لَنْ یَنْفَعَکُمُ الْفِرٰارُ)(6) و می فرماید: مرگ به سراغتان می آید گرچه در ساختمانی محکم باشید.(وَ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُرُوجٍ)(7)
در برابر خنده های تحقیر آمیز مجرمان به مؤمنان،(إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کٰانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ)(8) قرآن می فرماید: روز قیامت اهل ایمان به کفّار