صفحه ٢٨

می باشد. آن اهرمی که بتوان با آن این وزنه ها را حرکت داد و آن ناگواری ها را تحمّل کرد، همان ایمان به قیامت و جبران و تلافی های آن روز است.
ایمان به پاداشهای اخروی، به انسان انگیزه می دهد که اگر چند روزی در دنیا فشار و ناراحتی دیدی، جای دور نمی رود و فردای قیامت که روز نیاز است، اجر تمام زحمات را چندین و چند برابر می گیری.
به راستی با چه عاملی رزمندگان جان خود و ثروتمندان پول و ثروت خود را ایثار می کنند، یا چه نیرویی می تواند انسان را به کنار گذاردن هوسها و شهوت ها دلگرم کند؟
اگر عشق ملاقات خدا و اولیای او نباشد، با چه انگیزه ای این همه راههای پر پیچ و خم پیموده شود؟
اگر جزایی در کار نباشد، چرا انسان زیر بار تکلیف برود؟
اگر انتقامی نباشد، چه نیرویی انسان را از تجاوز باز دارد؟
اگر مؤمنان این همه زخم زبان و تهمت و متلک کافران را در دنیا تحمّل می نمایند، به خاطر وعده و بشارت هایی است که در قرآن آمده است. قرآن می فرماید:(فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفّٰارِ یَضْحَکُونَ)(1) امروز (که روز قیامت است) مؤمنان به کفّار می خندند.
اگر زن فرعون به هیچ قیمتی جذب قدرت، مال، عنوان، کاخ و طلاهای فرعون نمی شود، چون او چشم به جای دیگر دوخته است:(رَبِّ ابْنِ لِی عِنْدَکَ بَیْتاً فِی الْجَنَّهِ)(2) خدایا! مرا از کاخ فرعون نجات ده و برای من در بهشت خانه ای در جوار رحمت خودت بنا کن.
آری، دل که هوای بهشت کرد، کاخ فرعون هم برایش زندان می شود و لذا