در حدیث دیگرى آمده است ابوبکر و عمر هر کدام، براى خواستگارى فاطمه(علیها السلام)خدمت پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله)رفتند، و پیامبر(صلى الله علیه وآله)پاسخ منفى به آنها داد. هنگامى که على(علیه السلام)به سراغ حضرت آمد با پیشنهاد او موافقت فرمود; در حالى که چیزى جز یک زره براى هزینه هاى این کار نداشت!
هنگامى که این خبر به بانوى اسلام فاطمه(علیها السلام) رسید گریه کرد (از بعضى از روایات استفاده مى شود، این گریه و ناراحتى به خاطر این بود که جمعى از زنان مدینه فاطمه را
به خاطر همسرى با مرد تهى دستى همچون على(علیه السلام)سرزنش کردند و زخم زبان زدند)، پیامبر(صلى الله علیه وآله)از علّت گریه او سؤال فرمود، هنگامى که از جریان آگاه شد، جمله مهمّى بیان کرد که ارزشهاى اسلامى را در مسأله خواستگارى و ازدواج روشن مى سازد، فرمود:
وَاللّهِ لَقَدْ اَنْکَحْتُکِ اَکْثَرَهُمْ عِلْمَاً وَ اَفْضَلَهُمْ حِلْماً وَ اَوَّلَهُمْ سِلْماً;(1)
به خدا سوگند کسى را به همسرى تو درآوردم که از همه آنها علمش بیشتر، و حلمش برتر است، و نخستین کسى است که اسلام آورده!
در حدیث دیگرى این مطلب به شکل گسترده ترى مطرح