بِهِمْ ما كانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ»(66)
پس چون پیامبرانشان همراه با معجزات به سراغشان آمدند به آن مقدار علمى كه نزدشان بود خوشحال شدند (و حاضر نشدند منطق انبیا را بپذیرند) و آن چه (از قهر الهى) كه به تمسخر مى گرفتند، آنان را فرا گرفت.
«وَ فَرِحُوا بِالْحَیاةِ الدُّنْیا» (67)
به زندگى دنیا، شاد (و خوشحال) شدند.
«فَرِحُوا بِما أُوتُوا» (68)
به آنچه داده شدند دلخوش كردند. (مطالب این بخش برگرفته شده از متن پیاده شده برنامههای درسهایی از قرآن حجت الاسلام قرائتی میباشد.)
راه تربیت
تربیت در قرآن و حدیث