صفحه ٨

ديگر را بر دل و جان نمازگزار سرازير مى كند و او را انسانى روشن ضمير و ثابت قدم و بى دغدغه و اميدوار مى سازد. اينكه در قرآن و سخن والاى پيامبر خاتم (صلى الله عليه و آله و سلم ) نماز بازدارنده از فحشا و منكر و معراج مومن و تقرب دهنده ى پرهيزكار و در يك سخن بهترين نهاد دين معرفى شده و پيامبر مكرم آن را روشنى چشم خويش خوانده است بايد ما را در فهم عظمت نماز به تامل و ژرف نگرى بكشاند.
البته اين نكته نيز شايان ذكر است كه نماز بر زبان راندن كلمات و گزاردن حركاتى معين نيست آن همه فيض و بركت بر پديدآوردن امواج صوتى و اعمال بدنى به آنكه روح ذكر و توجه در سراسر اين كالبد دميده باشد مترتب نمى گردد. اگر چه حداقل تكليف با آن ساقط مى گردد. روح نماز ياد خدا و خشوع و حضور در برابر اوست و اين كلمات و اعمالى كه با تعاليم الهى بر مكلف واجب گشته است بهترين قالب براى آن روح و نزديكترين راه به آن سر منزل مقصود است .
نماز بى ذكر و حضور كالبدى روح است كه اگر چه نام نماز بر آن مجاز نيست ليكن اثر و خاصيت نماز از آن مترقب نيست . از اين حقيقت در آثار دينى با عنوان (قبولى نماز ) سخن رفته است و چنين آمده است كه از يك نماز كه تو مى گزارى تنها هر آنچه با حضور و توجه آورده شده قبول است و بس .
اينك نماز موهبتى بى بديل و سرچشمه اى فيضى لايزال در اختيار ما است كه با آن نخست از خويش و سپس از هر آنكه بدو مهر مى ورزيم انسان صالح بسازيم اين دروازه اى است گشاده به عرصه اى پهناور و مصفا، دريغ است كه آدمى عمرى را در جوار بهشت مصفائى بگذراند و سرى بدان نكشد و عزيزان خود را بدان سوق ندهد. وحى الهى به پيامبر