اين دو جمله را به راستى ادا مى كند و اين مطلب با اعمال روزمره او در حال غير نماز مطابق است، يا اينكه تنها لقلقه لسان است و ديگر هيچ ؟ آيا نمازگزار متوجه به اين معنا هست كه اگر اين سخن با عمل او مطابق نباشد دروغ مى گويد و صلواتى كه در آن دروغ گفته شود مورد قبول حق واقع نمى شود؟ بياييد منصفانه از خود بپرسيم كه آيا ما تنها خدا را عبادت مى كنيم و تنها از او كمك مى طلبيم، يا اينكه معبودها و محبوبهاى ما غير از خدا هم هست، ولو اينكه به طور خفى و غير ظاهر باشد؟ آن صلوتى معراجى است و مورد قبول حق، كه براستى در آن اياك نعبد و اياك نستعين گفته شود و پول، مقام، ملك و ديگر امور دنيا مورد توجه و كرنش نمازگزار قرار نگيرد و تنها به خدا توجه داشته، او را عبادت كند.
نخستين سؤال روز قيامت، از نماز است
از ائمه معصومين عليهم السلام در روايات متعددى نقل شده است كه فرموده اند در روز قيامت اولين سؤالى كه از بنده مى شود، درباره نماز است . اين كسى كه نام مسلمان بر خود نهاده و از شيعيان على بن ابيطالب است، نمازش را چگونه به جا آورده است ؟ آيا شرايط صحت نماز را رعايت كرده تا نمازش صحيح باشد؟ آيا شرط و شروط قبولى نماز را به جا آورده است تا صلوتش بقبول خداوند واقع شود؟ در روايات وارد شده است كه هر كس نمازش قبول افتد، بقيه اعمالش نيز پذيرفته مى شود و اگر رد شود بقيه اعمال هم رد مى شود. در روايتى چنين آمده است :
اول ما ينظر فى عمل العبد فى يوم القيامة فى صلاته فان قبلت نُظِرَ فى