ولايت، شرط قبولى نماز
منظور از ولايت، قبول صلاحيت جانشينان بحق رسول گرامى اسلام در هدايت مردم به سوى خدا و التزام عملى به هدايت ايشان است . هم در قرآن كريم و هم در روايات، اهميت اين مطلب به فراوانى گوشزد شده است . مثلا همان روايتى كه از امام باقر عليه السلام نقل شده است كه فرمودند اسلام بر پنج پايه بنا شده كه پنجمين آن ولايت است ؛ و ولايت را در پايان از مهمترين آنها ذكر مى كنند.
معنى سخن آن بزرگوار در تقدم ولايت بر آن چهار امر ديگر، چيزى جز بيان اهميت ولايت و اينكه شرط قبولى عبادات در نزد خداى تبارك و تعالى مى باشد، نيست . حتى اگر نماز به تمام شروط و اجزاء و با جميع مقدمات و مؤخرات به جا آورده شود، امّا روح نماز تهى از قبول ولايت ائمه هدى عليهم السلام باشد، مورد قبول خداوند قرار نخواهد گرفت .
مسلمانان با گفتن اشهد ان لا اله الا الله به قلمرو اسلام وارد مى شود و احكام از قبيل پاكى بدن و... براو جارى مى گردد. اما اسلام براى انسان موحد كافى نيست . آنچه كه او را به مرحله توحيد نزديكتر ساخته، به درگاه ربوبى مقرب مى گرداند و خير دنيا آخرت را براى وى فراهم مى آورد، همانا ايمان به جانشينان بحق رسول اكرم (ص) است .ايمان به اينكه اميرالمومنين على (ع) اولين امام بحق و جانشين راستين رسول الله است، ايمان به اينكه فرزندان على (ع) نسلا بعد نسل هدايت انسانها از طرف خداوند تبارك و تعالى عهده دار بوده اند و ايمان به اينكه تبعيت از ايشان فرض مسلم و واجب حتمى