صفحه ٢٤٤

شما هرگز پذیرفته نیست، وچاره اى بعد از آن همه تقصیرات وجود ندارد».
   
    شرح کوتاه:
     پاسخ هاى تلخ و دردناک

    از همه زشت تر و دردناک تر پاسخى است که گروهى از مهاجران و انصار بعد از شنیدن پیام بانوى اسلام فاطمه زهرا(علیها السلام) در حضورش مطرح کردند که همچون خنجرى بر قلب پاکش فرو نشست و خوانه ابش در کلماتش پاشید.
آنها با شنیدن محتواى این خطبه سخت تکان خوردند، و احساس شرمسارى کردند، و شاید از مجازات هاى الهى در دنیا و آخرت بیمناک شدند، و همین امر آنها را بر این داشت که اجازه شرفیابى گرفته و به محضر دختر پیامبر(صلى الله علیه وآله)بشتابند و جوابى خدمتش عرض کنند که محتوایش این بود:
چرا ابوالحسن على بن ابى طالب(علیه السلام) قبل از آن که دیگران پیشنهاد بیعت کنند ما را به سوى خود فرا نخواند تا دست بیعت در دست او بگذاریم، مقدمش را گرامى داشته، و از حکومتش پاسدارى کنیم؟ در اطاعتش بکوشیم، و فرمانش را از جان و دل پذیرا شویم، و با وجود او ما هیچ کس را مقدم نمى داشتیم! چرا که او را از همه لایق تر براى این امر مهم، و از همه نزدیک تر به رسول الله(صلى الله علیه وآله) و مکتب و فکر او مى دانیم.
ولى افسوس که حالا کار از کار گذشته! و ما دست دیگران را به منظور