فرو ریخت، و دشمنان خدا پراکنده شدند، ظلمت ها بر طرف شد و سپیده دمید، خفاش ها فرار کردند، و گروهى توانستند آشکارا نغمه «لا اله الا الله» سر دهند و آواى توحید را در دیار کفر زمزمه کنند.
4ـ شما این گونه بودید!
فاطمه(علیها السلام) به یاد آنها مى آورد که آن روز شما اگر گروه اندک با ایمان در میان طوفان سخت و وحشتناک گرفتار بودید، از یکسو وسوسه هاى دوران شرک و بت پرستى گاه و بیگاه به سراغتان مى آمد و شما را به لب پرتگاه آتش دوزخ مى کشید، و از سوى دیگر دشمنان نیرومند و بى رحم از هر طرف شما را احاطه کرده بودند به گونه اى که با یک چشم بر هم زدن ممکن بود شما را زیر دست و پاى خود له کنند و آن چنان در فشار بودید که جز آب ناگوار و غذاى نامناسب و خشن چیزى نصیبتان نمى شد و پیوسته از آینده خود بیمناک بودید.
اما خدا اراده کرده بود دندان این گرگان خونخوار را بشکند، و سرهاى این افعى ها را به سنگ بکوبد، و این گروه مستضعف و اندک را بر آنها مسلّط کند، و چنین کرد.
چیزى نگذشت که آتش فتنه ها خاموش گشت، و طوفان ها فرو نشست، اهریمنان فرار کردند، و راهزنان و دزدان که از تاریکى هاى شب ظلمانى جاهلیّت استفاده مى کردند با طلوع آفتاب عالمتاب اسلام در بیغوله ها پنهان شدند.
آرى فاطمه(علیها السلام) این لحظات حساس را که هر روزش همچون یک قرن بر دوش مؤمنان سنگینى مى کرد به یاد آنها مى آورد، تا نعمت هاى عظیم خدا