صفحه ٢٨

وَ مَنْ اَغْضَبَها فَقَدْ اَغْضَبَنِی،
و هر کس او را خشمگین کند مرا خشمگین ساخته،
مَنْ سَرَّها فَقَدْ سَرَّنِی،
هر کس او را مسرور کند مرا مسرور نموده،
وَ مَنْ سائَها فَقَدْ سائَنِی».
و هر کس او را اندوهگین سازد مرا اندوهگین ساخته است.
بدون شک شخصیت والاى فاطمه(علیها السلام) و آینده درخشان و مقام عرفان و ایمان و عبادتش این همه احترام را ایجاب مى کرد. چرا که امامان، همه از نسل او بودند. و به علاوه او همسر بزرگ مرد اسلام امیرمؤمنان على(علیه السلام) بود.
اما پیامبر(صلى الله علیه وآله) با این عمل مى خواست حقیقت دیگرى را نیز به مردم تفهیم کند و دیدگاه اسلام را در زمینه دیگرى روشن سازد و انقلاب فکرى و فرهنگى بیافریند و بگوید: دختر، موجودى نیست که باید زنده به گور شود، ببینید من دست دخترم را مى بوسم، او را بر جاى خود مى نشانم، و این همه عظمت و احترام براى او قائلم.
 دختر انسانى است همچون سایر انسان ها، نعمتى است از نعمت هاى پروردگار، موهبتى است الهى.
دختر نیز مى تواند مانند پسر مدارج کمال را طى کند و به حریم قرب خدا راه یابد.
و به این ترتیب شخصیت در هم شکسته زن را در آن محیط تاریک احیا فرمود.