سوره فتح
در حدیثى اَنَس مى گوید: هنگامى که از حدیبیه بازمى گشتیم، در حالى که مشرکان از ورود ما به مکّه و اجراى مناسک عمره ممانعت کرده بودند، سخت غرق اندوه و غم بودیم، ناگهان خداوند آیه إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا را نازل فرمود. پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «لَقَد اُنزِلَت عَلَىَّ آیَةٌ هِىَ اَحَبُّ اِلَىَّ مِنَ الدُّنیا کُلِّها; آیه اى بر من نازل شده که از تمام دنیا نزد من محبوب تر است».(109)
عبداللّه بن مسعود مى گوید: «هنگام بازگشت از حدیبیه، چون «اِنَّا فَتَحْنَا...» بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نازل شد، چنان حضرت غرق سرور گردید که خدا مى داند».(110)
در حدیثى پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مَن قَرَأَها فَکَاَنَّما شَهِدَ مَعَ مُحَمَّد(صلى الله علیه وآله)فَتحَ مَکَّةَ وَفی رِوایَة اُخرى فَکَاَنَّما کانَ مَعَ مَن بایَعَ مُحَمَّداً تَحتَ الشَّجَرَةِ; هر کس این سوره را بخواند، همچون کسى است که هنگام فتح مکّه در خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و در لشکر او بوده است».