سوره رحمان
این سوره چون حسّ شکرگزارى را در انسان ها به عالى ترین وجهى برمى انگیزد و بیان نعمت هاى مادّى و معنوى دنیا و آخرت، شوق طاعت و بندگى را در دل او افزایش مى دهد، فضیلت هاى فراوانى براى تلاوت آن در روایات آمده است. البتّه تلاوتى که در اعماق روح انسان نفوذ کند و مبدأ حرکت شود، نه مجرّد لقلقه زبان.
در حدیثى پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مَن قَرَأَ سورَةَ الرَّحمنِ رَحِمَ اللّهُ ضَعفَهُ وَأدَّى شُکرَ ما أنعَمَ اللّهُ عَلَیهِ; هرکه سوره الرّحمان را بخواند خداوند به ناتوانى او (در اداى شکر نعمت ها) رحم مى کند و حقّ شکر نعمت هایى را که به او ارزانى داشته، خودش ادا مى کند».(125)
در حدیث دیگرى امام صادق(علیه السلام) فرمود: «تلاوت سوره الرّحمن و قیام به آن را هرگز رها نکنید، زیرا این سوره در قلوب منافقان هرگز استقرار نمى یابد و خداوند آن را روز قیامت به صورت انسانى قرار مى دهد که زیباترین چهره و خوشبوترین