سوره یس
سوره «یس» به گواهى احادیث، یکى از مهم ترین سوره هاى قرآن است، به گونه اى که در احادیث «قلب قرآن» نام گرفته است.
در حدیثى از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)مى خوانیم که فرمود: «إنَّ لِکُلِّ شَیء قَلباً وَإنَّ قَلبَ القُرآنِ یـس; هر چیزى قلب دارد و قلب قرآن یس است».(78)
در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) نیز همین معنى آمده است و در ذیل آن مى افزاید: «مَن قَرَأَها قَبلَ أن یَنامَ أو فی نَهارِهِ قَبلَ أن یُمسِىَ کانَ فی نَهارِهِ مِنَ المَحفوظینَ وَالمَرزوقینَ حَتّى یُمسِىَ وَمَن قَرَأَها فی لَیلِهِ قَبلَ أن یَنامَ وَکَّلَ اللّهُ بِهِ مِائَةَ ألفِ مَلَک یَحفَظونَهُ مِن کُلِّ شَیطان رَجیم وَمِن کُلِّ آفَة; هر کس آن را قبل از خواب، یا در روز پیش از غروب بخواند، در تمام طول روز محفوظ و پرروزى خواهد بود، تا اینکه غروب شود و هر کس آن را در شب پیش از خفتن بخواند، خداوند هزار فرشته را بر او مأمور مى کند که وى را از هر شیطان رانده شده و هر آفتى حفظ کنند». و به دنبال آن فضایل مهمّ دیگرى نیز بیان