رائحه را دارد، سپس در جایى قرار مى گیرد که از همگان به خداوند متعال نزدیک تر است. خداوند از این سوره مى پرسد: چه کسى در زندگى دنیا به محتواى تو قیام داشت و تلاوت تو را ادامه مى داد؟ در پاسخ مى گوید: خداوندا، فلان و فلان، در این حال صورت هاى آنها سپید مى شود، خداوند به آنان مى فرماید: اکنون هر که را مى خواهید شفاعت کنید، آنها تا آنجا که آرزو دارند شفاعت مى کنند و براى هیچ کس شفاعت نمى کنند جز آنکه به آنها گفته مى شود: به بهشت درآیید و هر جا مى خواهید ساکن شوید».(126)
و در حدیث دیگرى آن حضرت فرمود: «مَن قَرَأَ سورَةَ الرَّحمنِ فَقالَ عِندَ کُلِّ «فَبِأَىِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ» لا بِشَیء مِن آلائِکَ رَبِّ اُکَذِّبُ، فَإن قَرَأَها لَیلاً ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهیداً وَإن قَرَأَها نَهاراً فَماتَ ماتَ شَهیداً; هر کس سوره الرّحمن را بخواند و هنگامى که به آیه فَبِأَىِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ مى رسد بگوید: «لا بِشَیء مِن آلائِکَ رَبِّ اُکَذِّبُ; خداوندا، هیچ یک از نعمت هاى تو را انکار نمى کنم». اگر این تلاوت در شب باشد و بمیرد شهید است و اگر در روز باشد و در همان روز نیز بمیرد شهید است».(127)