اکنون در اطراف مسلمانان دشمنانى هستند که خود را به دوستى مى زنند، و به ظاهر از مسلمانان طرفدارى مى کنند، ولى با کارهایى که از خود نشان مى دهند، معلوم مى شود که دروغ مى گویند، مسلمانان فریب ظاهر آن ها را خورده به آنان اعتماد مى کنند، در صورتى که آنان براى مسلمانان جز پریشانى و بیچارگى و تباهى چیزى نمى خواهند، و از ریختن خار بر سر راه آن ها و به دشوارى افکندن کار آنان کوتاهى ندارند.(1)