66
کسانى که توبه آن ها پذیرفته نمى شود!
وَلَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمْ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّى تُبْتُ الاْنَ وَلاَ الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ أُوْلَئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابآ أَلِیمآ
براى کسانى که کارهاى بد را انجام مى دهند، و هنگامى که مرگ یکى از آن ها فرا مى رسد مى گوید: «الان توبه کردم!» توبه نیست و نه براى کسانى که در حال کفر از دنیا مى روند این ها کسانى هستند که عذاب دردناکى برایشان فراهم کرده ایم. (نساء/18)
تفسیر
در این آیه اشاره به کسانى که توبه آن ها پذیرفته نمى شود نموده است. دلیل آن هم روشن است، زیرا در حال احتضار و در آستانه مرگ، پرده ها از برابر چشم انسان کنار مى رود، و دید دیگرى براى او پیدا مى شود، و قسمتى از حقایق مربوط به جهان دیگر و نتیجه اعمالى را که در این زندگى انجام داده با چشم خود مى بیند ومسائل جنبه حسى پیدا مى کند، واضح است که در این صورت هر