هیچ چیز حتى برج هاى محکم (بُرُوجٍ مُشَیَّدَةٍ) نمى تواند جلو مرگ را بگیرد، سر آن نیز روشن است، زیرا مرگ بر خلاف آن چه تصور مى کنند از بیرون وجود انسان نفوذ نمى کند بلکه معمولاً از درون انسان سرچشمه مى گیرد، چون استعدادهاى دستگاه هاى مختلف بدن خواه و ناخواه محدود است، و روزى به پایان مى رسد، البته مرگ هاى غیر طبیعى از بیرون به سراغ انسان مى آیند، ولى مرگ طبیعى از درون، و لذا برج هاى محکم و قلعه هاى استوار نیز نمى تواند اثرى روى آن داشته باشد.
درست است که قلعه هاى محکم گاهى جلو مرگ هاى غیر طبیعى را مى گیرند ولى بالآخره چه سود؟ مرگ را به طور کلى نمى توانند از بین ببرند، چند روز دیگر مرگ طبیعى به سراغ آدمى خواهد آمد.(1)
***