حضرت پرسید و پس از تلاوت آیه فوق گفت: گناه آن پوست هاى دیگر چیست؟
امام پاسخى کوتاه و پر معنى به او داد و گفت: پوست هاى نو همان پوست هاى سابق و در عین حال غیر آن است!.
ابن ابى العوجاء که مى دانست در این عبارت کوتاه سرى نهفته شده است، گفت: مثل لى فى ذلک شیئا من امر الدنیا: «در این زمینه مثالى براى من بزن» امام گفت: «این همانند آن است که کسى خشتى را بشکند و خرد کند، دو مرتبه آن را در قالب بریزد و به صورت خشت تازه اى درآورد، این خشت دوم همان خشت اول است و در عین حال خشت نوى مى باشد» (ماده اصلى محفوظ است و تنها صورت آن تغییر کرده است). از این روایت استفاده مى شود که پوست هاى جدید از همان مواد پوست هاى پیشین تشکیل مى گردد.
ضمناً باید توجه داشت که پاداش و کیفر در حقیقت ارتباط با روح و قوه درک انسان دارد، و جسم همواره وسیله اى است براى انتقال پاداش و کیفر به روح انسان.(1)
***