یکى از صفات او اشاره مى کند که ریشه وحدت اجتماعى بشر است «الذى خلقکم من نفس واحدة» بنابراین امتیازات و افتخارات موهومى که هر دسته اى براى خود درست کرده اند از قبیل امتیازات نژادى، زبانى، منطقه اى، قبیله اى و مانند آن که امروز منشا هزار گونه گرفتارى در جامعه هاست، در یک جامعه اسلامى نباید وجود داشته باشد چه این که همه از یک اصل سرچشمه گرفته و فرزندان یک پدر ومادرند و در آفرینش از یک گوهرند.(1)