را پاسخ مى گویند، و با تمام وجود خود، ایمان مى آورند.
منادیان ایمان گویند: بارالها اکنون که چنین است و ما با تمام وجود خود ایمان آوردیم، اما از آن جا که در معرض وزش طوفان هاى شدید غرائز گوناگون قرار داریم، گاهى لغزشهائى از ما سر مى زند و مرتکب گناهانى مى شویم، خداوندا! ما را ببخش و گناهان ما را بیامرز و لغزش هاى ما را پوشیده دار و ما را با نیکان ودر راه و رسم آنان، بمیران.
آن ها آن چنان به اجتماع انسانى پیوسته اند و از تکروى و فردپرستى، بیزارند که از خدا مى خواهند نه تنها حیات و زندگى آن ها با نیکان و پاکان باشد، بلکه مرگ آن ها، اعم از مرگ طبیعى یا شهادت در راه خدا در جمع نیکان و با راه و رسم آن ها صورت گیرد، که مردن در میان جمع بدان مرگى مضاعف است.(1)
***