روشنى بخش و آن معارف غنى و پرمایه، در صورتى که با تلاوت جذب روح انسان شود و راهنماى زندگى او شود، نورى براى قیامت و وسیله مؤثّرى براى پیروزى او در این جهان خواهد بود، چرا که تلاوت مقدّمه فکر است و فکر مقدّمه عمل.
نامگذارى این سوره به «فصّلت» از آیه سوم آن گرفته شده و به «حم سجده» بدین سبب است که با «حم» آغاز مى شود و آیه 37 آن آیه سجده است.