خطور نکرده و فکر و آرزویش به آن نرسیده است».(75)
همان گونه که در آغاز هر سوره اى یادآور شده ایم، مسلّماً این پاداش هاى عظیم نصیب کسانى نمى شود که تنها به خواندن و لقلقه زبان قناعت کنند، بلکه خواندن باید مقدّمه اى باشد براى اندیشیدن که آن نیز انگیزه عمل است.
مثلاً کسى که این سوره را مى خواند از این نکته آگاه مى شود که قوم سبأ بر اثر کفران نعمت هاى بى حساب الهى چنان زندگانیشان در هم کوبیده شد که عبرت همگان گشتند و سرنوشت آنها ضرب المثلى براى جهانیان شد. چنین انسانى به شکر نعمت، شکرى آمیخته با جنبه هاى عملى مى پردازد و شاکران نعمت خداوند در حفظ و امان او خواهند بود.
در این زمینه شرح بیشترى در فضیلت سوره نور آوردیم.