وَتِلاوَتُها وَالقِیامُ بِها.
و نیز در همان روایت مى خوانیم کسى که این سوره را بخواند، روز قیامت مصداق الَّذِینَ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ است و این در حقیقت اشاره لطیفى به آیه 35 همین سوره است که مى فرماید: فَمَنِ اتَّقَى وَأَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لاَ هُمْ یَحْزَنُونَ; آنان که تقوا پیشه سازند و (خویش و جامعه را) اصلاح کنند، نه ترسى خواهند داشت و نه غمى».
چنانکه ملاحظه مى کنید این مقام مخصوص کسانى است که تقوا داشته باشند و در مسیر اصلاح گام بردارند.
به علاوه اصولاً قرآن کتاب «عقیده» و «عمل» است و قرائت و تلاوت مقدّمه اى بر این موضوع محسوب مى شود.
راغب در مفردات در ذیل مادّه «تلاوت» مى گوید: مراد از یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاَوَتِهِ (27) این است که با علم و عمل از آیات قرآن پیروى مى کنند. یعنى «تلاوت» مفهومى بالاتر از «قرائت» دارد و با نوعى تدبّر و تفکّر و عمل همراه است.