این سخن قابل قبول است که تقریباً یک سوم قرآن در مورد توحید بحث مى کند و عصاره آن در سوره «توحید» آمده.
این سخن را با حدیث دیگرى درباره عظمت این سوره پایان مى دهیم.
از امام علىّ بن الحسین(علیه السلام) درباره سوره توحید پرسیدند، فرمود: «إنَّ اللّهَ عَزَّ وَجَلَّ عَلِمَ أنَّهُ یَکونُ فی آخِرِالزَّمانِ أقوامٌ مُتَعَمِّقونَ فَأنزَلَ اللّهُ تَعالى قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَالآیاتِ مِن سورَةِ الحَدِیدِ إلى قَولِهِ: «وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ» فَمَن رامَ وَراءَ ذلِکَ فَقَد هَلَکَ; خداوند متعال مى دانست در آخر الزّمان اقوامى مى آیند که در مسائل تعمّق و دقّت مى کنند، لذا سوره «قل هو اللّه احد» و آیات آغاز سوره «حدید»، تا «عَلِیْمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ» را (پیرامون مباحث توحید و خداشناسى) نازل فرمود، هر کس بیش از آن را طلب کند هلاک مى شود».(244)