نشانه هاى قیامت آن چنان بیان شده که گویى تلاوت کننده را در مقابل صحنه قیامت قرار مى دهد).(186)
در حدیثى مى خوانیم که از پیامبر(صلى الله علیه وآله) پرسیدند چرا این قدر زود آثار پیرى در شما نمایان شده؟ فرمود: «شَیَّبَتنی هُودُ وَالْوَاقِعَةُ وَالْمُرْسَلاَتُ وَعَمَّ یَتَساءَلُونَ وَإِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ; سوره هود و واقعه و مرسلات و عمّ و إذا الشّمس کوّرت مرا پیر کرد» (زیرا آن چنان حوادث هولناک قیامت در اینها ترسیم شده است که هر انسان بیدارى را گرفتار پیرى زودرس مى کند).(187)
و در حدیثى امام صادق(علیه السلام) فرمود: «هرکه سوره عَبَسَ وَتَوَلّى وَإِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ را بخواند، زیر بال و پر لطف پروردگار در جنّت جاودان و در سایه لطف و کرامت الهى در باغ هاى بهشت خواهد بود و این براى خداوند چیز مهمّى نیست اگر اراده کند».(188)
تعبیراتى که در روایات بالا آمده، به خوبى نشان مى دهد که منظور تلاوتى است که سرچشمه آگاهى و ایمان و عمل باشد.