شده است: «هر که چهار آیه از آغاز سوره بقره و آیة الکرسى و دو آیه بعد از آن و سه آیه از آخر آن را بخواند، هرگز در جان و مال خود ناخوشایندى نخواهد دید، شیطان به او نزدیک نمى شود، و قرآن را فراموش نخواهد کرد».(9)
در اینجا لازم مى دانیم این حقیقت مهم را تکرار کنیم که ثواب ها و فضیلت ها و پاداش هاى مهمّى که براى تلاوت قرآن، یا سوره ها و آیات خاصّى نقل شده، هرگز مفهومش این نیست که انسان آنها را به صورت اوراد بخواند و تنها به گردش زبان قناعت کند، بلکه خواندن قرآن براى فهمیدن و آن براى اندیشیدن و سپس عمل کردن است.
اتّفاقاً هر فضیلتى درباره سوره یا آیه اى ذکر شده تناسب بسیار زیادى با محتواى آن سوره یا آیه دارد، مانند روایاتى که در فضیلت سوره نور وارد شده است.
همچنین آیاتى از سوره بقره که در بالا اشاره شد و اتّفاقاً همه در زمینه توحید، ایمان به غیب و خداشناسى و پرهیز از وسوسه هاى شیطانى است. اگر کسى بخواند و محتواى آن را در عمق جانش جاى دهد، مسلّماً آن فضایل را خواهد داشت.
درست است که خواندن قرآن به هر حال ثواب دارد، ولى ثواب اصلى و اساس و آثار سازنده هنگامى خواهد بود که مقدّمه اى براى اندیشه و عمل باشد.