صفحه ٧٩

مبارزه امام حسین (علیه السلام) با جهل و نادانى:
امام حسین (علیه السلام) براى بیدارى و آگاهى مردم قیام کرد، امّا آن قدر خواب آنها عمیق و جهل و ناآگاهیشان ریشه دار بود که جز خون قلب امام (علیه السلام) و یاران وفادارش این آفت مهم را از مزرعه اسلام دور نساخت. مردم پس از شهادت حضرت ابى عبدالله (علیه السلام) و همراهانش، و اسارت خاندان عصمت و طهارت، و بر سر نیزه رفتن سرهاى مقدّس شهداى کربلا، از خواب غفلت بیدار شدند و قیام ها یکى پس از دیگرى شکل گرفت و بنى امیّه پس از واقعه کربلا روى خوش ندیدند، تا اینکه این خون هاى پاک منتهى به سقوط بنى امیّه و ریشه کن شدن این درخت ناپاک شد.(1)

پیام این هدف
بر عاشقان امام حسین (علیه السلام) و عزاداران سرور و سالار شهیدان، و مشتاقان زیارت کربلاى معلّى، و خوانندگان
 

1- شهادت امام حسین (علیه السلام) از همان روز عاشورا اثر بیدارکننده خود را گذاشت، و فریاد  انتقام از یکى از زنان سربازان دشمن که از قبیله بکر بن وائل بود سر داده شد. و با فریاد  یالثارات رسول الله مردم را به گرفتن انتقام از قاتلان امام حسین (علیه السلام) تشویق کرد و در پى آن قیام هاى متعدّدى رخ داد تا بالاخره حکومت بنى امیّه را سرنگون ساخت (سوگنامه آل محمد، ص 533).