1. تعریف حقّ و باطل
بهترین تعریف و تصویرى که مى توان از حقّ و باطل ارائه کرد، در ضمن همان مثالى است که خداوند متعال در آیه شریفه 17 سوره رعد مطرح کرده است. مى فرماید:
«(أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدآ رَّابِیآ وَمِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِى النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِى الأَرْضِ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللهُ الأَمْثَالَ)؛ (خداوند) از آسمان آبى فرستاد؛ و از هر درّه و رودخانه اى به اندازه آنها سیلابى جارى شد؛ سپس سیل بر روى خود کفى حمل کرد؛ (همچنین) و از آنچه (در کوره ها،) براى بدست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگى، آتش بر آن مى افروزند کف هایى مانند آن به وجود مى آید ـ خداوند، حق و باطل را چنین مثالى مى زند. سرانجام کفها به بیرون پرتاب مى شوند، ولى آنچه به مردم سود مى رساند [= آب یا فلز خالص] در زمین مى ماند؛ خداوند این چنین مثال مى زند».
طبق آنچه در آیه بالا آمد، باطل توخالى، پر سر و صدا، آلوده، بى فایده و بى ثمر است، و عمرى کوتاه دارد؛ امّا حق مفید، پرثمر، پاک، تمیز، زیبا، مایه حیات و آبادى است،