در مستدرك حاكم آمده است: روزى معاویه در نماز بسم اللَّه نگفت، مردم به او اعتراض نمودند كه «أسرقت أم نَسیتَ»، آیه را دزدیدى یا فراموش كردى؟!(7)
امامان معصوم علیهم السلام اصرار داشتند كه در نماز، بسم اللَّه را بلند بگویند. امام باقرعلیه السلام در مورد كسانى كه «بسم اللَّه» را در نماز نمىخواندند و یا جزء سوره نمىشمردند، مىفرمود: «سَرقوا اكرم آیة»(8) بهترین آیه قرآن را به سرقت بردند.
در تفسیر قرطبى از امام صادق علیه السلام نقل شده است: «بسم اللَّه» تاج سوره هاست. تنها در آغاز سوره برائت (سوره توبه) بسم اللَّه نیامده و این به فرموده حضرت على علیه السلام به خاطر آن است كه «بسم اللَّه» كلمه امان و رحمت است، و اعلام برائت از كفّار و مشركین، با اظهار محبّت و رحمت سازگار نیست.(9)
سیماى «بسم اللّه»
1- «بسم اللَّه» نشانگر رنگ الهى و بیانگر جهتگیرى توحیدى است.(10)
2- «بسم اللَّه» رمز توحید است وذكر نام دیگران به جاى آن رمز كفر، و قرین كردن نام خدا با نام دیگران، نشانهى شرك. (نه در كنار نام خدا، نام دیگرى را ببریم و نه به جاى نام او.(11))
3- «بسم اللَّه» رمز بقا و دوام است. زیرا هرچه رنگ خدایى نداشته باشد، فانى است.(12)
4- «بسم اللَّه» رمز عشق به خدا و توكّل به اوست. به كسى كه