صفحه ٩٥

3- سرچشمه ی بخل، ناآگاهی و تحلیل غلط از خیر و شرّ است. «لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ ... خَیْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ»
4- یکی از وظایف انبیا، اصلاح بینش و تفکر انسان هاست. «لا یَحْسَبَنَّ ... هُوَ خَیْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ»
5- حبّ دنیا، شرور را نزد انسان خیر جلوه می دهد. «لا یَحْسَبَنَّ ... هو خیر»
6- در قیامت، برخی جمادات نیز محشور می شوند. «سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا»
7- معاد، جسمانی است. «سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا»
8- قیامت، صحنه ظهور خیر و شرّ واقعی است. «هُوَ شَرٌّ لَهُمْ سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا»
9- انسان، در تصرّف اموال خود آزاد مطلق نیست. «سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا»
10- قیامت، صحنه ی تجسّم عمل است. «سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا» در حدیث آمده است: هرکس زکات مال خود را ندهد، در قیامت اموالش به صورت مار و طوقی بر گردنش نهاده می شود.(1)
11- زمان برپایی قیامت، دور نیست. «سَیُطَوَّقُونَ»
12- اسیر مال شدن، موجب اسارت در آخرت است. «سَیُطَوَّقُونَ»
13- آنچه را در دنیا به آن دل بسته ایم و بخل ورزیده ایم، همان مایه ی عذاب ما می شود. «سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا»
14- خداوند هم صاحب میراث ماندگار دنیاست و هم نیازمند انفاق ما نیست.
پس دستور انفاق، برای سعادت خود ماست. «وَ للهِ مِیراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»
15- وارث واقعی همه چیز و همه کس خداست. ما با دست خالی آمده ایم و با دست خالی می رویم، پس بخل چرا؟ «وَ للهِ مِیراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»