صفحه ١١

بسم الله الرحمن الرحیم

خداباوری

باور به وجود خدا

یا أَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خالِقٍ غَیْرُ اللهِ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ (1)
ای مردم! نعمت هایی را که خداوند به شما عطا کرده یاد کنید، آیا جز خداوند، آفریدگاری است که از آسمان و زمین به شما روزی دهد؟ جز او معبودی نیست. پس چگونه از حقّ به سوی باطل بازگردانده می شوید.

پیام ها:
1- همه را به اندیشه در نعمت های الهی دعوت کنیم. «یا أَیُّهَا النَّاسُ»
2- بهترین راه شناخت خداوند، توجّه به نعمت های اوست. «اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللهِ»
3- سؤال، کلید بیدار کردن و هشدار دادن است. هَلْ مِنْ خالِقٍ ...
4- هم آغاز و پیدایش هستی از اوست و هم بقا و تداوم آن. «خالِقٍ- یَرْزُقُکُمْ»
5- رازق اوست، ولی از طریق اسباب طبیعی رزق می دهد. «یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ»
6- قبل از هشدار، توبیخ معنا ندارد. هَلْ مِنْ خالِقٍ ... فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ
7- هر راهی غیر توحید، بی راهه است. «فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ»
8- مبادا رزق خدا را بخوریم و به غیر او رو کنیم. «یَرْزُقُکُمْ... فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ»
9- فطرت انسان خداگر است، عوامل بیرونی، اسباب انحراف او می شود. «تُؤْفَکُونَ»