معارف بوک

* اسلام مردم را حتّی از دروغ شوخی نهی فرموده است.
* دروغ یک نوع نفاق است، زیرا انسان چیزی را به زبان می گوید که خود نیز در دل آن را باور ندارد. «یَقولون بِالسِنَتهم ما لیسَ فی قُلوبِهم»
* دروغ گاهی در سیمای یک تهمت در می آید و نسبت ناحقّی به شخصی پاک داده می شود. «ارادَ بِاهلِک سُوء»
* دروغ گاهی در قالب سوگند در می آید، یعنی سوگند دروغ یاد می کنند. «یَحلِفونَ بِاللَّه ...»
* دروغ گاهی در قالب گریه ظاهر می شود. چنانکه برادران یوسف شبانه و اشک ریزان نزد پدر آمدند که یوسف را گرگ پاره کرد. «وجاؤا أباهُم عِشاءً یَبکون»
* دروغ تنها با زبان نیست، بلکه گاهی با عمل است. برادران یوسف پیراهن یوسف را با خون آمیختند و با دروغِ عملی مطلب خود را اظهار داشتند. «بِدَمٍ کَذِب»
* علی علیه السلام فرمود: از دوستی با دروغگو بپرهیز که او همچون سراب است.
در روایات می خوانیم: اگر شخصی حدیثی را جعل کند و به امامان معصوم نسبت دهد در حقیقت به خداوند دروغ بسته است، زیرا سخن اهل بیت:از رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و سخن پیامبر از خداست.
پیام:
1- دروغگو، دیگران را هم دروغگو می پندارد. «إِنَّما یَفْتَرِی الْکَذِبَ... هُمُ الْکاذِبُونَ»