50ـ نيايش، در مقام خوف و خشيت
خدايا، تو مرا كامل و بي عيب آفريدى، و در خردى پروردى، و از رنج بردن در طلب روزى بي نياز كردى.
خدايا، من در كتابى كه فرو فرستاده اى و بندگان را به آن بشارت داده اى، يافته ام كه گفته اى: «اى بندگان من كه در باره خود اسراف كرده ايد، از رحمت خدا نااميد مشويد، زيرا خدا همه گناهان را مي آمرزد» و پيش از اين از من اعمالى سر زده كه تو دانسته اى، و از من به آن داناترى. پس واى به رسوائى من از آنچه نامه تو بر من شمرده است! پس اگر نبود مواردى از عفو عالمگيرت كه به آن اميدوارم، خود را از دست مي دادم. و اگر كسى را ياراى فرار از پروردگارش مي بود، هر آينه من به گريختن از تو سزاوارتر بودم. و تو هيچ