لزوم توجّه به نماز و درک حضور خداوند
«یا اَحمَدُ؛ عَجِبتُ مَن ثَلاثَهِ عَبیدٍ: عَبدٍ دَخَلَ فی الصَّلوهِ وَ هُوَ یَعلَمُ اِلی مِن یَرفَعُ یَدَیهِ وَ قُدّامَ مَن هُوَ وَ هُوَ یَنعِسُ وَ عَجِبتُ مِن عَبدٍ لَهُ قُوتُ یَومٍ مِنَ الحَشیشِ اَو غَیرِهِ وَ هُوَ یَهتَمُّ لَغَدٍ وَ عَجِبتُ مِن عَبدٍ لایَدری اَنّی راضٍ عَنهُ اَوُ ساخِطٌ عَلَیهِ وَ هُوَ یَضحَکُ»
در ادامه حدیث شریف معراج خداوند خطاب به پیامبر می فرماید:
«ای محمد؛ از سه دسته از بندگانم در شگفتم؛ دسته اول: بنده ای که به نماز می ایستد و می داند دستان خود را به سمت چه کسی بلند کرده و در برابر چه کسی ایستاده، و در عین حال خواب آلوده است!»
این فراز از روایت به نکته ای اشاره دارد که درد همه ماست و لااقل همه ما بدان مبتلاییم و آن اینکه حق نماز را ادا نمی کنیم؛ اگرچه هرکس آگاهی و معرفت بیشتری دارد، باید توجّه بیشتری به نماز داشته و اهمیّت آن را بهتر درک کند.
سربسته همه می دانیم که نمازمان درخور و شایسته ی پذیرش