مردم را با نام بد صدا زدن و فحش و ناسزا حرام است، به خاطر آن است كه در این كارها عزّت دیگران شكسته مى شود.
اگر ستایش ستمگر عرش خدا را به لرزه مى آورد، چون درآن عزیز كردن نااهلان است.
اگر انسان حق ندارد عیوب و گناهان و ضعف هاى خود را حتّى براى نزدیك ترین دوستانش نقل كند، به خاطر حفظ عزّت است.
اگر به تشیع جنازه، رسیدگى به فقرا، عیادت بیماران، وام دادن، دید و بازدید، كتمان عیب دیگران سفارش شده است، به خاطر حفظ عزّت انسان هاست.
اگر به صبر و قناعت وترك سؤال از مردم و چاپلوسى سفارش شده است، به خاطر عزّت انسان هاست.
به چند نكته توجه كنید:
1- عزّت به معناى نفوذناپذیرى است، نه داشتن امكانات. ممكن است كسى هیچ گونه امكانات مادى نداشته باشد، ولى