آرى اگر انسان در اثر معرفت و شناخت یقین پیدا كرد، پخته مى شود و هیچ پخته اى خام نمى شود، ولى اگر بر اساس احساسات و شعارها داغ شد، ممكن است بعد از مدّتى گرفتار تردید و سرد شود، چون هر داغى سرد مى شود.
در قرآن دو نوع دخول داریم: یكى دخول مردم در فضاى ایمان و دیگرى دخول ایمان در فضاى دل. داخل شدن مردم به ایمان آسان است؛ «يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا»(52) امّا داخل شدن ایمان در دل، كار سختى است؛ «وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ»(53)
اكنون كه این سطرها را مى نویسم، شبى است كه حضرت على علیه السلام در روز آن در غدیر خم به امامت نصب شد، همانها كه «یدخلون فى دین اللّه افواجا» بودند، صحنه را دیدند و تبریك هم گفتند، اما پس از چندى على علیه السلام را رها كردند، زیرا ایمان در قلبشان داخل نشده بود. این است تفاوت دخول مردم در دین با دخول دین در مردم.