صفحه ٧٥

 1. آيا انتخابات رياست جمهورى و مجلس شوراى اسلامى ـ كه با رأى مستقيم مردم انجام مى شود ـ داراى ارزش و اعتبار بيشترى است؟
براى پاسخ به اين پرسش بايد معيار ارزش و اعتبار سازمانها و اشخاص در نظام سياسى اسلامى را مورد توجه قرار داد. معيار اعتبار و مشروعيت در نظام سياسى اسلام، انتساب به خداوند است. اين انتساب در عصر غيبت با تأييد و تنفيذ ولى فقيه است. از اين رو كسانى كه انتخاب مى شوند ـ چه مستقيم و چه غير مستقيم ـ اگر ميزان انتسابشان به خدا مساوى باشد، داراى اعتبار و ارزش يكسانند.
اگر مقصود از پرسش اين باشد كه براى انتخاب اصلح و اطمينان بيشتر در صحت تشخيص او، انتخاب مستقيم بهتر است، اين گمان درست نيست، زيرا دست كم در مورد انتخاب رهبر ـ كه مردم غير مستقيم به او رأى مى دهند ـ انتخاب غير مستقيم بيشتر قابل اطمينان است، زيرا مردم، توسط گروهى از فقها (خبرگان) كه از فقاهت بهره دارند. و آنها افراد شايسته را مى شناسند، رهبر را انتخاب مى كنند. اين انتخاب، دقيقتر و مطمئن تر از انتخاب مستقيم است.
 شيوه عقلايى شناسايى متخصص
مردم حتّى در زندگى روزمرّه خود وقتى مى خواهند براى امر مهمّى تصميم بگيرند و انتخابى را انجام دهند، براى اطمينان بيشتر در صلاحيت شخص انتخاب شده، كسانى را واسطه انتخاب خود قرار مى دهند و يا با آنان مشورت مى كنند، بويژه هنگامى كه بخواهند بهترين متخصص را انتخاب كنند. در جمهورى اسلامى كه هدف آن اداره جامعه با قوانين اسلامى است و اسلاميت نظام، فقط با ولى فقيه تضمين مى گردد، راه معقول و قابل اعتماد براى انتخاب بهترين فقيهى كه داراى ويژگى هاى رهبرى است، انتخاب توسط فقيهانى است كه فقها را مى شناسند.
بدون ترديد انتخاب بهترين قاضى، بايد توسط قضات انجام گيرد، همچنان كه استادان دانشگاه مى توانند بهترين استاد را معرفى كنند چنانكه ما براى انتخاب بهترين متخصص