صفحه ٣٣

سوراخ سوسمارى خزيده باشد، شما نيز چنين خواهيد كرد. و لذا توجه به اخلاقيات يهود، در واقع توجه به خطرى است كه ما را تهديد مى كند، در نتيجه نياز است كه به امثال آيه ى مورد بحث بيشتر پرداخته شود.
تجربه كرده ايد كسانى كه در طول زندگى خود از مرگ نمى ترسيدند و نسبت به آن هراسى به دل راه نمى دادند و اساساً مرگ برايشان زندگى بود، بسيار خوب زندگى كردند. يعنى اگر كسى مرگ را خوب بفهمد، آن را ادامه ى زيباترى از زندگى مى داند. اين كه پيامبران و ائمه عليهم السلام بسيار خوب زندگى كردند، چون مرگ را دشمن زندگى خود نمى دانستند بلكه آن را مسير لقاء الهى مى ديدند. رسول خدا (ص) در همين رابطه مى فرمايد: «مَنْ أَحَبَّ لِقَاءَ اللَّهِ أَحَبَّ اللَّهُ لِقَاءَهُ وَ مَنْ كَرِهَ لِقَاءَ اللَّهِ كَرِهَ اللَّهُ لِقَاءَهُ»؛ «1» هركه ديدار خدا را دوست دارد خدا ديدار وى را دوست دارد و هركه ديدار خدا را ناخوش دارد خدا نيز ديدار وى را ناخوش دارد.