صفحه ٢٧

من از آن هايى نيستم كه با خيالات و وَهميات از مسير خود برگردم. با چنين روحيه و تحليلى نسبت به مرگ، به قصد خوابيدن در مسجد وارد مسجد شد.

         خفت در مسجد، خود او را خواب كو؟             مرد غرقه گشته چون خسبد بجو؟
         نيم شب آواز با هولى رسيد             كايم آيم بر سرت اى مستفيد

در مقابل اين صداهاى ترسناك تهديدآميز، آن مرد:

         بر جهيد و بانگ بر زد كى كيا             حاضرم، اينك اگر مردى بيا

همين كه خود را نباخت و جان بر كف با آن تهديد مقابله كرد، شرايط برايش تغيير كرد.

         در زمان بشكست ز آوازش طلسم             زرهمى ريزيد هر سو قِسْم قِسْم‏
         بل زر مضروبِ ضرب ايزدى             كو نگردد كاسد، آمد سرمدى‏

وقتى تهديد مرگ را به چيزى نگرفت، پرده ها در مقابلش فرو ريخت و حقايق عالم و آدم برايش آشكار شد و ديگر