صفحه ٢٩

امام صادق عليه السلام فرمود: به خدا سوگند كه پنجاه سال بر مردى مى گذرد و خداوند حتى يك نماز او را هم قبول نمى كند و ديگر از اين سخت تر چيست ؟ به خدا قسم كه شما از همسايگان و همنشينان خود كسانى را سراغ داريد كه اگر نمازى را كه براى خدا گزارده اند براى شما انجام مى دادند، از آنها نمى پذيرفتيد، بس كه آن را سبك شمرده اند. به درستى كه خداوند جز نيكو را نمى پذيرد. پس آيا خدا آنچه را كه سبك انگاشته شده است، خواهد پذيرفت ؟
رسول خدا صلى الله عليه و اله مى فرمود: پاره اى از نمازها، نيم آن پذيرفته مى شود، پاره اى چهاريكيش، پاره اى يك سومش، پاره اى يك پنجم تا يك دهم آن . پاره اى از نمازها همچون جامه كهنه و مندرسى درهم پيچيده گردد و بر صورت نمازگزار زده شود.
پس مقبوليت در نزد خداى تبارك و تعالى به اين است كه نمازگزار، نماز را سبك نشمارد. آن را يك مساءله عادى و پيش پاافتاده تلقى نكند، بلكه نماز را از مسائل مهم زندگى خويش و از اهم و اعظم امور به حساب آورد. همين برداشت از نماز موجب مى شود كه نمازگزار با توجه و حالت ديگرى به نماز روى آورد و آداب ظاهرى را آن طور كه شرع مقدس فرموده است به جا آورد و نيز آداب باطنيه و قلبيه را تا آنجا كه مى تواند تحصيل كند؛ كه بايد گفت نمازگزار در طهارت قلب خويش از پليديهاى معنوى پيش رفته باشد. و در همين زمينه بايد گفت كه صلوة مقبول معراجى است . اگر نمازى مقبول خداوند واقع شود، نمازى بوده است كه مؤمن نمازگزار در آن به معراج رفته است . امّا نماز معراجيه چه نمازى است و معراج به چه معناست ؟ معراج در صلوة