صفحه ٢٧

حضرت حق جلّ و علا قرار مى گيرد؟ آيا همه نمازگزاران از نظر درجه تقوا و پرهيزگارى به مقامى رسيده اند كه عبادت و خصوصا نماز ايشان به وسيله ملائكه موكّل بالا برده شود؟ و آيا مى توان گفت كه همه نمازها معراجيه است ؟ در پاسخ بايد گفت متاءسفانه اكثر نمازهايى كه از طرف بندگان خدا به جا آورده مى شود مورد قبول حضرت حق قرار نمى گيرد، آن طور كه نماز اولياى كمّل الهى مورد قبول واقع مى شود. چرا اين گونه است ؟ چرا نمازگزاران نماز را سبك و خفيف مى شمارند و آن را كما هو حقه (آن گونه كه سزاوار است ) به جا نمى آورند؟ براستى چرا وقتى نماز به جا مى آوريم، مى گوييم راحت شديم، مگر نماز با ما چه مى كند كه وقتى آن را انجام مى دهيم، احساس راحتى مى كنيم، در حالى كه بايد احساس ‍ سرور، شعف و كمال به ما دست بدهد. علت اصلى اين مطلب آن است كه اكثر نمازگزاران نسبت به نماز معرفت كامل، جامع و عميق پيدا نكرده اند و بسيارى از مصلين توجه ندارند كه در نماز در مقابل چه كسى ايستاده اند، چه كسى را مى خوانند و با چه كسى به گفتگو نشسته اند. اگر باور مى كردند كه در مقابل خداوند حكيم عظيم ايستاده اند، تنشان به رعشه مى افتاد و رنگ رخسارشان دگرگون و قلبشان متوجه او مى شد، اما افسوس و صد افسوس كه ما هنوز نسبت به اصل نماز و فعل عبادى صلوة كه رودررويى عبد و مولاست درك درستى پيدا نكرده ايم و با حال بى حالى و مستى به نماز مى ايستيم، چه رسد به اينكه به اجزاى صلوة توجه كنيم و معناى باطنى ركوع و تكبير و سجود و بقيه اركان را دريابيم . همين بى توجهى ها و سهل انگاريها سبب مى شود كه نماز اگر به شرايط صحت آن برگزار شود، تا اندازه اى محدود، صعود پيدا كند. اليه يصعد الكلم الطيب : سخنان پاك به سوى خدا صعود پيدا مى كند. و نماز پاكترين