صفحه ٤٥

برهم زند.
ولى به یقین، هیچ یک از این مسائل، در اقتصاد مادّى دیده نمى شود; بلکه معنا و مفهومى هم ندارد.
به همین جهت معتقدین به مکاتب الهى نمى توانند مثل آنها زندگى کنند; چون اقتصاد آنها، فاقد ارزش هاى اخلاقى است و مصلحت جامعه نیز در این است که سایه اخلاق بر اقتصاد گسترده باشد، چرا که این مسأله به نفع جامعه و افراد آن است; این معنا در روایات اسلامى به وضوح دیده مى شود.
مثلا در روایتى آمده است که: «اگر ثروتمند نسبت به ثروت خود بخل بورزد و از آن به نیازمندان کمک نکند، فقیر دین خود را به دنیایش مى فروشد».(39)