تا رستگار شوید! و از آتشى بپرهیزید که براى کافران آماده شده است!».(10)
این دو آیه ـ برخلاف آیات گذشته ـ به نوع خاصّى از ربا نظر دارد و آن رباى مضاعف است، یعنى آیه شریفه، حرمت رباى مضاعف را اثبات مى کند، نه اینکه رباى معمولى را مجاز بشمرد، بلکه نسبت به رباى عادى ساکت است.
در مورد تفسیر رباى «اضعاف مضاعف» در بین مفسّرین گفتگوست و چند نظر در تفسیر آیه وجود دارد:
1. قول مشهور ـ که بسیارى از مفسّران آن را پذیرفته اند ـ این است که هنگامى که بدهکار، سر موعد نتوانست بدهى خود را بپردازد، بدهى او را تا مدّتى به تأخیر مى اندازد ولى با سود دیگرى که فقط به سرمایه تعلّق مى گیرد; مثلا کسى 100 هزار تومان را به شخصى به مدّت یکسال وام مى دهد که در پایان مدّت، 120 هزار تومان به او بپردازد و اگر بدهکار نتوانست دین خود را ادا کند، طلبکار به او یکسال دیگر فرصت مى دهد، به شرط اینکه 000/20 تومان دیگر به عنوان سود اصل سرمایه به او بدهد، این عمل شبیه همان جریمه دیرکردى است که متأسفانه بعضى از مؤسسات مى گیرند و مشروعیّت ندارد.
2. تفسیرى که نزدیکتر به نظر مى رسد این است که «سرمایه