صفحه ٨٢

در حديثى از امام صادق عليه السّلام نيز همين معنى آمده است و در ذيل آن مى افزايد: «هر كس آن را در روز پيش از آن كه غروب شود بخواند در تمام طول روز محفوظ و پر روزى خواهد بود، و هر كس آن را در شب پيش از خفتن بخواند خداوند هزار فرشته را بر او مأمور مى كند كه او را از هر شيطان رجيم و هر آفتى حفظ كنند ...» و به دنبال آن فضائل مهم ديگرى نيز بيان مى فرمايد.
اين عظمت به خاطر محتواى عظيم اين سوره است.
محتوايى بيدارگر ايمان بخش و مسؤوليت آفرين و تقوازا كه وقتى انسان در آن انديشه كند و اين انديشه در اعمال او پرتوافكن گردد خير دنيا و آخرت را براى او به ارمغان مى آورد.

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

 (آيه 1)- سر آغاز «قلب قرآن» اين سوره همانند 28 سوره ديگر قرآن مجيد با حروف مقطعه آغاز مى شود، و اين بار دو حرف «يا- سين» (يس). آيه اول سوره را تشكيل مى دهد.
در خصوص سوره «يس» در روايتى از امام صادق عليه السّلام مى خوانيم كه فرمود:
 «يس نام رسول خداست و دليل بر آن اين است كه بعد از آن مى فرمايد تو از مرسلين و بر صراط مستقيم هستى».
 (آيه 2)- به دنبال اين حروف مقطعه- همانند بسيارى از سوره هايى كه با حروف مقطعه آغاز شده- سخن از قرآن مجيد به ميان مى آورد، منتها در اينجا به آن سوگند ياد كرده، مى گويد: «سوگند به قرآن حكيم» (وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ).
گويى قرآن را موجودى زنده و عاقل و رهبر و پيشوا معرفى مى كند كه مى تواند درهاى حكمت را به روى انسانها بگشايد.
البته خداوند نيازى به سوگند ندارد، ولى سوگندهاى قرآن همواره داراى دو فايده مهم است: نخست تأكيد روى مطلب، و ديگر بيان عظمت چيزى كه به آن سوگند ياد مى شود.